Πραγματικά αξίζει να επισημανθεί η παραδειγματική κι αξιοζήλευτη απλότητα και σεμνότητα που ανάβλυζε από τα πρόσωπα και των δύο μεγάλων λογοτεχνών. Ας μου επιτραπεί να σταθώ σε κάτι αξιομνημόνευτο όπως αυτό ειπώθηκε από τα χείλη της μεγάλης μας ποιήτριας κας Κικής Δημουλά σε ότι αφορά στα μακροσκελή ποιήματα:
   Γλαφυρότατη η παράθεση από τον κ. Κώστα Παπαγεωργίου:
   - Ο πολύτροπος τρόπος, εσκεμμένος σαν προφυλακτικό, να αποφύγει την επώδυνη σύλληψη, μη γίνει έναυσμα κι αυτουργός μιάς ακόμη συντομίας. Το μεγάλο ποίημα κάποτε μοιάζει με άσκοπο ποδαρόδρομο...
   Κι η εξίσου γλαφυρή και συνάμα ειλικρινής εξομολόγηση της ιδίας:
   - Αλήθεια, μάλλον ήμουν ανασφαλής να σταματάω σε ένα μικρό ποίημα, έλεγα θα βρω καθ' οδόν να πω και κάτι άλλο, να πω κι άλλο.., ποιός ξέρει... ενώ είμαι κατά της φλυαρίας, γιατί δε νομίζω ότι σ' ένα ποίημα κάθε στίχος είχε ένα καινούργιο στοιχείο, ότι έλεγε δηλαδή κάτι καινούργιο, άρα κι άξιζε να είναι μεγάλο το ποίημα!

 Όταν ο ποιητής και πολυπράγμων Κώστας Παπαγεωργίου συναντά τη μέγιστη ποιήτρια Κική Δημουλά, τα λόγια περιττεύουν...

Στην Αγορά

Κατά το κλείσιμο της σημερινής συνεδρίασης της χάσκουσας συνειδήσεως,

ο δείκτης τιμών του Χ.Α. (Χρηματιστηρίου Αξιών) παρουσίασε πτώση ανάλογης 

των Χ.Ι. (Χαμένων Ιδανικών). Ο δείκτης τιμής της μετοχής της εταιρίας «Φαίνεσθαι» 

αυξήθηκε, εμφανίζοντας άσκοπα κέρδη, ενώ παράλληλα η πολλά υποσχόμενη μετοχή 

της εταιρίας «Είναι» υποχώρησε στα χαμηλότερα επίπεδα αξιοπρέπειας.

Ο γενικός δείκτης σημείωσε κατάπτωση!..

Πωλητήριον

           

Πωλείται το παρόν

            Σπίτι στοιχειωμένο από αναμνήσεις

            τοίχοι αμερόληπτοι προβάλλουν

            σκιές από ζωές που ξεπουλήθηκαν.

            Πόρτες απηνείς που έκλεισαν με κρότο

            αφήνοντας απ’ έξω

            τη δεύτερη ευκαιρία.

           

Ένα φως που ξεχάστηκε ανοιχτό

και ποτέ δε φώτισε

την άλλη πλευρά της λύπης.

Ένα ποτήρι με λίγο νερό

που θα ‘μεινε διψασμένη

η θέληση.

Το λίγο από ψωμί απίκραντο

σε τραπέζι προσβολών

που ποτέ κανείς δε γεύτηκε.

Μια καρέκλα γρονθοκοπημένη

να κάθεται αμίλητη

ενώ μια άλλη βουρκωμένη

να την κοιτά σωπαίνοντας…

Κι ένα κρεβάτι που έμεινε

από πάντα ξέστρωτο

με πούπουλα πουλιών

και ακαταστασία ονείρων

που ποτέ δεν συμμάζεψε

η εκπλήρωση.

Πωλείται λοιπόν το παρελθόν

όπως είναι επιπλωμένο!

Το Τεστ του καθρέφτη

Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται το είδωλό του αντίκρυ στον καθρέπτη στην ηλικία μεταξύ δέκα οκτώ έως και είκοσι τεσσάρων μηνών. Ο χιμπατζής νωρίτερα. Μα αλίμονο, η ειδοποιός διαφορά δεν έγκειται στην ηλικία, αλλά στη μνήμη.

      Έκτοτε ο χιμπατζής το θυμάται!..

Άλλη Μια μΕρΑ

                                                        Στον Μανώλη

Άλλη μια μέρα

στην πόλη της σιωπής

κόσμος πολύς

μα πνίγομαι στο λίγο

που βαθαίνει                               

κυλώ αργά σε

πρόσθετο μέλλον

τεχνητής ευτυχίας

με ειδική αλκή φορώ

το στίγμα για σταυρό

έναν ολόσωμο σταυρό

το Σίσυφο έχω φίλο.

Αιωρούμαι πλάι

στην αρτιμελή τους

αδιαφορία

δε με βλέπουν·

μιλώ, μα δεν ακούν

βγάζουν βόλτα

την κατοικίδια απάθεια

τις ίδιες ώρες

όλες τις ώρες

σε μια συνωμοσία ακαρδοσύνης.

Στέκω εδώ

αλλού κοιτούν·

τους μιλώ, μα δεν ακούν.

Εύφορα λόγια

με άφορο οίκτο

κι ύστερα εγκατάλειψη

εγκατάλειψη του διαφορετικού

στους αποθέτες του Ταΰγετου

αποτάσσουν το αποκλίνον

για την ευγονική

της φυλής τους

διασφάλιση.

Στέκω εδώ

αλλού κοιτούν·

τους μιλώ, μα δεν ακούν.

Μα επίκτητος

ο νοητικός τους νανισμός

και η μειονεξία

το ανάστημα της καχεξίας τους.

Άλλη μια νύχτα…

Ο Αχιλλέας έφυγε –Νυν άρκιον ή απολέσθαι

 

                             «Προσκεκολλημένος δια βίου στα συμβεβηκότα

                                      της σαρκός και της ψυχής,

                                                            στα δόκανα παγιδευμένος του καιρού,

                                                            ανίκανος να εξακριβώσω το λόγο των πραγμάτων…»

                                          Τ. Γαλάτης -Έξω από τον κόσμο

                                                            «Where is life we have lost in living?;»

                                                             Τ.S.Eliot -The Rock

                                                                                                     

                                                 

Είναι μια εύχαρις παρέα απ’ τα παλιά –τουτέστιν μια παλιοπαρέα,

όλοι πια μεσήλικες και σπουδαιοφανείς·

ξοδεύονται συχνά σε εφήμερες βασιλείες χρονοτριβείων,

μόνιμοι θαμώνες υπογείων χαμαιτυπείων του νου

   -μες σ’ ευτελή κραιπάλη διάγουν ποταπώς-

πίνοντας και φλυαρώντας αμετροεπώς

στα καπηλειά του Βάρναλη.

Κι όταν χαράματα επιστρέφουν, τα βήματα χάνοντας τρεκλίζοντας,

στέκονται για λίγο λήθης και συμβιβασμού γωνία,

χάνοντας αμαχητί συνήθως κάτι πιο πολύ…

      αμαχητί·

      αιδώς, αιδώς Αργείοι!